Crossroads in Europe. De meerwaarde van internationale contacten

Supervisie is niet alleen in Nederland een welkome bijdrage aan de ontwikkeling van hun reflectieve leervermogens door aankomende en ervaren beroepskrachten, ook elders in Europa floreert supervisie in meerdere of mindere mate. Van Duitsland is dat alom bekend - een deel van de betere supervisieliteratuur komt daar vandaan - en van Zwitserland, Oostenrijk, Hongarije en Noorwegen zal het inmiddels ook weinigen ontgaan dat supervisie er ingeburgerd is; in ieder geval in de sfeer van de sociale beroepen. Maar verder? Wat weten we van supervisie in Italië? En wat weten we eigenlijk van de opvattingen over supervisie in al die buitenlanden? Of van de vormgeving, uitvoeringspraktijk, kwaliteitseisen, opleidingsroutes, maatschappelijke inbedding, didactische inzet of de soms zeer uiteenlopende theorievorming?